Ana

Pək cocuğdum, yerə gömdülər səni, 
Həyata qanadsız atdılar məni. 
Bax, necə pozulub ömür gülşəni, 
Həyat sənsiz mənə zindandır, ana!

Qoynunda bəslənir gözəl diləklər, 
Layiqdir səcdəyə sənə mələklər, 
Nerdəsən, gözlərim həp səni bəklər, 
Bax evladın nasıl giryandır, ana!

Sən bir günəş idin, doğdum da, batdın, 
Yazıq evladını qəmlərə atdın. 
Bir cavab ver, hanki murada çatdın 
Torpaqlarda neçə zamandır, ana!

Bir ah çəksəm sənsiz, qopmazmı tufan? 
Əzizim anacan, gözüm anacan! 
Yumuq gözlərini aç da bir oyan, 
Şimdi zaman başqa zamandır, ana!

Yıxılıb payinə öpmək istərəm, 
Analıq mehrini görmək istərəm, 
Səni görmək üçün ölmək istərəm, 
Təsəlim ah ilə fəğandır, ana!
1927

Müəllif: Səməd Vurğun (1906 – 1956) 

Qeyd:

ustac.az dan yeni “Ana şeirləri” layihəsi N:002 #ana_şeirləri

USTAC.AZ

WWW.YAZARLAR.AZ VƏ WWW.USTAC.AZ

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru